Mijn "oppashond"...

Toen mijn zoon een paar jaar geleden nog thuis woonde heeft hij een pup gekregen. Hij werkt in de beveiliging en zijn grote wens was al heel lang om hondengeleider te worden. Na veel trainen en het examen gehaald te hebben was het dan zo ver.....gecertificeerd hondengeleider. De hond mag dus mee als er gewerkt gaat worden. Maar heel af en toe komt het voor dat er werk is waar geen hond bij aanwezig kan zijn, zoals bijvoorbeeld een dienst in een ziekenhuis. En dan kom ik in beeld.....ik mag dan een dagje (of 2 of 3) oppassen. Heerlijk is dat, want reken maar dat ik Boy gemist heb toen mijn zoon het huis uit ging. Zo ook de afgelopen week.....de baas kon lekker z'n gang gaan en ik zorgde wel voor Boy. Maar vanmiddag was het weer uit met de pret.....hond en baas zijn weer sámen aan het werk. En ik? Ik kom weer thuis in een leeg huis...geen kwispelende hond die laat merken blij te zijn dat je er weer bent. En morgenochtend is er niemand die onder aan de trap staat te dribbelen omdat er een plas gedaan moet worden. Maar dan zie ik al die hondeharen......pfff, de stofzuiger glimlacht alweer. En dan denk ik stiekem: "t is goed zo".......
Tot de volgende keer.....en dan begint alles weer van voor af aan......