Rust zacht

Vandaag ben ik naar de begrafenis geweest van een bewoner van ons huis. Ze was óók de oma van mijn schoonzoon.....beetje dubbel dus. Lang heb ook ik haar mogen verzorgen en ik heb met eigen ogen kunnen zien hoe haar gezondheid achteruit ging. Zowel lichamelijk als ook geestelijk. Haar sterven geeft verdriet.....maar het is goed zo.

Sterven deed je niet ineens
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je stierf
't is gek, maar die vergeet je.
Het is je dikwijls zelf ontgaan
je zei: "ik ben wat moe"
en vorige week opeens
was je aan je laatste beetje toe.....