Einde oefening......

Woensdag is de knoop definitief doorgehakt.....het is einde oefening voor mij in de zorg. Fibromyalgie, artrose én spierreuma gaan helaas niet langer samen met de toch behoorlijk zware zorg. En nu? Kijken of er toch nog iets anders mogelijk is wat toch enigzins aan de zorg gerelateerd is. En anders tóch de blik maar wat verruimen en iets verder om me heen kijken.
't Is best moeilijk.....mijn hart lag én ligt immers bij de zorg. Ook dat aloude "afwachten maar weer" maakt het er niet leuker op helaas. Toch proberen we maar positief te blijven en de moed erin te houden.
Gelukkig krijg ik veel steun van familie, vrienden en collega's.....en die laatsten houden me voorlopig nog wel even bezig ook met allerhande klusjes. Fijn dat ik op die manier toch nog iets kan betekenen.

KIND......

We zien je langzaam worden wat je zult zijn
we houden de weg open naar je geluk
en trachten te verhinderen
dat je wordt
wat je niet zijn kunt.....

Ik ben verliefd.......

Goed gelezen......54 jaar en hartstikke verliefd!
Gisteren heeft mijn dochter de 20 weken echo gehad en kwamen de aanstaande mama en papa even langs om de foto's te laten zien. En ja, toen viel ik als een blok voor dat kleine mensje in wording wat al zo heerlijk eigenwijs bezig was, een acrobaatje leek het wel. Met één van de handjes bewoog het alsof het in een oogje wreef......linker handje op het rechterbeentje en andersom ook......zo ongelooflijk lief en mooi om te zien.
Ze is nu dus op de helft van de zwangerschap en ik kan haast niet wachten om dat kleine mensje te vertellen hoe deze oma er naar uitgekeken heeft om hem/haar in de armen te kunnen sluiten.
Ik ben hartstikke verliefd........op dat kleine mensje in wording!

Soms wandel je
in eigen gedachten,
niet beseffend
dat de ander
op je aandacht
zit te wachten.....