Een kleinzoon....

Hoe gelukkig kan een mens zich voelen? Zo'n twee maanden na de kleindochter is er nu een kleinzoon geboren, oma kan haar geluk niet op zeg!
Midden in de nacht een telefoontje krijgen met de vraag of je op de hond kunt en wilt passen......tja, dan is één en één twee toch? En wat duurt wachten dán lang hoor. Tegen de middag een berichtje; "we gaan naar het ziekenhuis, het vlot niet echt"......
Pfff, dan wordt het nóg een stukje spannender. Maar eindelijk laat in de avond is daar het verlossende telefoontje: EEN ZOON, en alles is goed met moeder en Djason. De volgende ochtend mogen ze al naar huis, geen reden om te moeten blijven. En dan.....mijn dochter komt me halen en we gaan naar Den Ham.
Wat een heerlijk ventje is het, maar wat schrik ik van dat koppie, hij en z'n moeder hebben het niet makkelijk gehad......gehaald met een vacuumpomp. Bah, zo'n hulpeloos kleintje, het doet m'n oma-hart wat.
Maar hij houdt zich goed, dapper vechtertje.....verdikkie, zou hij dat van z'n papa hebben......??
Lieve Djason, weet je welkom op deze wereld én bij ons allemaal.